دراپ کابل ها و انواع آن :

شبکه های ODN بخشهای محیطی مختلفی اعم از آتدور و ایندور را شامل می­شوند. با توجه به این تنوع محیطی و بسته به نیازهای گوناگون، کابلهای فیبر نوری متفاوتی باید در طول شبکه ODN استفاده شوند. دراپ کابل به عنوان بخش مهمی از شبکه FTTH ارتباط بین آخرین نقطه توزیع تا داخل منزل مشترک را برقرار می­کند.

کابلهای دراپ به دو دسته­ی آتدور و ایندور تقسیم می­شوند.

دراپ کابل های آتدور (Outdoor Drop Cables) :

کابلهای دراپ آتدور می­توانند به سه شکل هوایی، کانالی و دفنی نصب شوند. با توجه به شرایطی که در محیطهای آتدور وجود دارد، معمولاً این کابلها تحمل فشار بالای 1000 نیوتن را دارند. کابلهای دراپ آتدور از لحاظ شکل و ساختار داخلی انواع مختلفی دارند. سه نوع رایج کابلهای دراپ آتدور به شرح زیر است:

دراپ کابل Flat Type :

کابلهای دراپ فلت یا مسطح همانگونه که از نامشان پیداست ظاهری نسبتاً مسطح دارند. و معمولاً از یک پوشش پلی اتیلنی تشکیل شده­ اند. در بالا و پایین داخلِ این پوشش دو سیم فلزی قرار دارند که استحکام لازم را به کابل میدهند. این کابلها معمولا یک یا دو کُر فیبر نوری را در بر می­گیرند، اما این تعداد ممکن است تا 12 کُر نیز بالا رود. شکل زیر سطح مقطع یک کابل دراپ فلت با دو فیبر نوری را نشان می­دهد.

دراپ کابل هشتی شکل (Figure-8 Drop Cables) :

کابلهای دراپ Figure-8 بیشتر برای نصب هوایی استفاده می­شوند. ولی به دلیل وجود یک سیم فولادی و محکم از انعطاف پذیری کمتری نسبت به کابلهای فلت برخوردارند. شباهت شکل ظاهری سطح مقطع آنها با عدد 8 ، این کابلها را به کابلهای دراپ هشتی شکل  (Figure-8) معروف کرده است.

معمولاً تعداد فیبر نوری موجود در این نوع کابلها 2 الی 48 عدد می­باشد. تحمل فشار این کابلها حدود 6000 نیوتن است.

 

دراپ کابل هوایی هشتی شکل

دراپ کابل دایره­ ای (Round Drop Cables) :

این کابلها معمولاً از یک رشته فیبر تکی با قابلیت bend-insensitive (غیر حساس به خمش)  تشکیل می­شوند. همچنین توسط یک پوشش داخلی جهت استحکام و یک پوشش خارجی جهت محافظت در برابر فشار احاطه گردیده است. شکل زیر نمای سطح مقطع کابلهای دراپ دایره ای را نشان می­دهد:

 

کابل دراپ دایره ای یا Round Type

دراپ کابل های ایندور (Indoor Drop Cables) :

درا کابل های ایندور جهت برقراری ارتباط بین نقطه ورودی ساختمان و داخل واحدهای ساختمان استفاده می­شوند. این کابلها را کابلهای دراپ ساختمانی (Building Drop Cables) نیز می­نامند. این کابلها به دلیل اینکه در معرض شرایط سختی همچون رطوبت، نور آفتاب، گرما و سرما قرار ندارند از استحکام کمتری نسبت به کابلهای آتدور برخوردارند. ولی دارای سهولت نصب و راه اندازی بیشتری هستند. کابلهای دراپ ایندور  به دسته های مختلف از جمله کابلهای رایزری، میکروداکت و کانکتوردار (Connectorized) تقسیم می­شوند.

دراپ کابل رایزری (Riser Drop Cables) :

دراپ کابل رایزری امکان توزیع کابل در کل ساختمان را فراهم می­کنند. این کابلها جهت اتصال نقطه ورودی فیبر اصلی در طبقه همکف به طبقات فوقانی استفاده می­شوند. ساختار دسته بندی فیبر نوری در این کابلها باعث می­شود خارج کردن یک رشته فیبر از درون آن با سهولت بیشتری انجام شود. تعداد کُر فیبر موجود در این کابلها از 8 تا 144 متغیر می­باشد. معمولاً در دسته های 4، 6 و یا 12 تایی با استاندارد G657A2 درون یک پوشش بیرونی قرار می­گیرند.

 

دراپ کابل رایزری (Riser Drop Cable)